بنگر ای ماهِ تمام، کف زنان لشگر شام
که شده کار حسین، بعد عباس تمام
تو نه امیّد منی بلکه امید همه ای
هم گل امّ بنین، هم پسر فاطمه ای
مرحبا عباسم
«تکرار»
ساقی سرمستم، بَعد تو بشکستم
افتخارم به تو بود، می روی از دستم
چشم بر راه بود دخترک غم زده ام
چه بگویم اگر او گفت چرا خم شده ام
مرحبا عباسم
«تکرار»
علی انسانی
یک دم، ص 120
89/9/23
صفحه قبل
صفحه بعد