اشعار محمل

مرغ شب، عاشق دعای من است
چاه مشتاق ناله های من است

دامن بی گناه نخلستان
خجل از اشک بی صدای من است

دفتر خاطرات غربت من
فرقِ از یکدگر جدای من است

من طبیب و دوا نمی خواهم
دیدن فاطمه دوای من است

لب فرو بستم و نفس به نفس
فاطمه فاطمه نوای من است

شیر را بهر قاتلم ببرید
گر چه این آخرین غذای من است

هر که خوبی کند جزا گیرد
صورت غرق خون جزای من است

من غریبم ولی خدا داند
هر دلی محفل عزای من است

اشک من قصه ی غریبی من
مرگ من حاصل دعای من است

گه گهی کز خرابه می گذرید
پیری آنجاست آشنای من است

احترامش کنید کان بیمار
همدم و یار با وفای من است

(میثم) از ماتمم نوا سر کن
عالم از گریه نینوای من است

نخل میثم 2، ص 130


1391/12/9
صفحه قبل صفحه بعد