Back Home

اشعار محمل

اشعار امیرالمومنین علیه السلام


گوش‌ها باز که امروز هزاران خبر است
خبری خوب‌‌تر از خوب‌تر از خوب‌تر است

صف ببندید که هنگام نماز روح است
در گشایید که جبریل امین پشت در است

همگی عید بگیرید که عید آمده است
این همان عید خدای احد دادگر است

سوره ی مائده خوانید که صد مائده نور
از خدا در دل هر آیه ی آن مستتر است

هر طرف می‌نگرم قافله در قافله دل
هر دلی بال‌زنان سوی علی رهسپر است

این همان عید غدیر است که در خم غدیر
گوش‌ها یکسر بر خطبه ی پیغامبر است

خطبه ی ختم رسل حکم خدا مدح علی است
خطبه ای که سندش مستند و معتبر است

ایها الناس هر آنکس که منم مولایش
این علی او را تا روز جزا راهبر است

این علی بعد نبی رهبر و مولای شماست
این علی منجی یک خلق به موج خطر است

این علی وجه خدا چشم خدا گوش خدا
این علی دست خدا بازوی فتح و ظفر است

من همان شهر علومم همه باشید گواه
که علی تا ابدالدهر بر این شهر، در است

این امام است امام است امام است امام
که امامت به وجودش همه جا مفتخر است

چشم، بی‌نور علی تا صف محشر کور است
دین بی مهر علی پیکر بی‌دست و سر است

شرر نار همان بغض علی بغض علی است
مهر او پیشِ روی آتش دوزخ سپر است

به تمام بشر اعلام کند ختم رسل
که علی بن ابیطالب خیرالبشر است

خصم او را پسر مادر خود باید خواند
غیر از این چاره نداریم که او بی‌پدر است

بی‌نمازی است اگر بی‌علی آرید نماز
این نمازی که اجرش همه نار سقر است

مهر پرونده ی اعمال شما مهر علی است
بی‌علی طاعت کونین زیان و ضرر است

گر دو صد کوه طلا در ره معبود دهید
بی تولّای علی جمله هبا و هدر است

هر که شد خصم علی خصم نبی خصم خداست
در حقیقت ز زنازاده زنازاده تر است

دشمن آل محمّد چو به محشر آید
آتش خشم خدا از نفسش شعله ور است

به سر دوش رسول و به کف پای علی
بنویسید علی بت شکن بی‌تبر است

بی‌ولایش نفسی گر بزند جبراییل
کمتر از مرغ زمین خورده ی بی‌بال و پر است

جنت از مهر محبّان علی شاخه ی گل
دوزخ از بغض غلامان علی یک شرر است

بی تولّای علی نیست رسالت کامل
ثمر باغ نبوّت همه از این شجر است

نخل‌ها جمله گواهند خدا می‌داند
که علی تشنه، ولی تشنه ی اشک سحر است

سجده بی‌مهر علی سجده به بت باشد و بس
روزه با بغض علی نیز گناه دگر است

جنّت و کوی علی هست چو یک قطعه زمین
کوثر و مهر علی قصه ی شیر و شکر است

صورت حق و علی صورت غیب است و شهود
طلعت احمد و او سوره ی شمس و قمر است

«میثم»این فخر تو را بس که از این مزرع عمر
نخل سرسبز تو را بار ولایت ثمر است سازگار

1389/9/1


صفحه قبل صفحه بعد