سلام خلق و خداوندگار حی قدیر
به سرزمین غدیر و به روز عید غدیر
غدیر، عید همه عیدهای خلق و خدا
غدیر، روز علی، روز گفتن تکبیر
غدیر عید خدا، عید جن و انس و ملک
غدیر عید نبوت، غدیر امر خطیر
غدیر روز بزرگی که با بیان نبی
تمام دین خداوندگار شد تفسیر
غدیر دست وسیع تمام رحمت‌ها
غدیر مرکز نوری که گشت عالمگیر
غدیر روز سرود علی ولی الله
سرود مشترک خلق و ذات حی قدیر
غدیر عید زمان‌ها و نسل‌ها تا حشر
غدیر عید همه خلق از صغیر و کبیر
کمال دین به همه انبیا مبارک باد
خجسته عید علی بر خدا مبارک باد
---
غدیر بر دل اهل نفاق، تیر خداست
غدیر بال بلند عروج اهل ولاست
غدیر نقطه ی یأس منافقین تا حشر
غدیر جشن امید زُراره ی زهراست
غدیر عید بزرگی که جن و انس و ملک
ندا دهند همه یک صدا: علی مولاست
غدیر، سفره ی گسترده ی خدا بر خلق
غدیر، روضه ی سرسبز جنه ی‌الاعلاست
بیا ز قول نبی خطبه ی غدیر بخوان
بخوان که وحی خداوندگار بی‌همتاست
بخوان ثنای علی را، بخوان، به خلق بگو:
که عید عید ولایت که عید عید خداست
بخوان خطابه ی عید غدیر را امروز
بخوان بخوان که شناسی امیر را امروز
---
امیر صف شکن کار زار کیست؟ علی
کسی که داشت به کف ذوالفقار کیست؟ علی
نه مرد بدر فقط، مرد خیبر و احزاب
نه یار غار، بگو یار یار کیست؟ علی
امام فاطمه، جان نبی، ابوالحسنین
ولی حضرت پروردگار کیست؟ علی
به آن خدا که خدای علی است می‌پرسم:
که در کنار خدا شهریار کیست؟ علی
کسی که جای نبی خفت و جان گرفت به کف
خدا نمود به او افتخار، کیست؟ علی
فراریان احد! آن کسی که روز احد
نمود خصم ز تیغش فرار، کیست؟ علی
کسی که روز بزرگ غدیر از او اسلام
گرفت تا به ابد اقتدار کیست علی
علی مقام ولایت ز ذوالجلال گرفت
به روی دست نبی از خدا مدال گرفت
---
یگانه آینه ی نور سرمد است علی
علی است عین محمّد، محمّد است علی
هزار غاصب اگر حق او بگیرد باز
بدان وصیِ بلافصلِ احمد است علی
جلال و قدر خداداده را خدا داده
مؤیِد است و خدا را مؤید است علی
خداست نامتناهی، ولی خدا داند
که عبد بوده، ولی عبد بی‌حد است علی
زمام عالم و آدم بوَد در انگشتش
مگر نه اینکه خداوند را ید است علی
صراط جمع ندارد، به انحراف مرو
که در صراط خدا خط ممتد است علی
بهشت باغ و گل و نخل و میوه نیست عزیز
خدا گواست که خلد مخلد است علی
کسی که دید جمال علی، بهشت، بهشت
به خنده گفت همانا علی، علی است بهشت
---
علی کسی است که دین سایه ای ز قامت اوست
سلامت همه اسلام در سلامت اوست
بگو شوند به کل فضائلش منکر
همان وجود علی مدرک امامت اوست
علی که خاک نشین نیست گر به خاک آمد
خدا گواست که از کثرت کرامت اوست
به خلد رحل اقامت گر افکنَد، عیب است
کسی که بر سر کوی علی، اقامت اوست
حلال زادگی شیعه ثبت و مستند است
همان ولایت مولا علی علامت اوست
شهامت علی از فتح بدر و خیبر نیست
گذشتن از همه ی حق خود شهامت اوست
صدای ناله ی زهرا شنیدن از پس در
گواه منزلت و صبر و استقامت اوست
علی ز سلطنت روزگار عارش بود
جهان به دیده کم از کفش وصله دارش بود
---
به جز خدای نداند کسی که حیدر کیست
علی است جان پیمبر، ولی پیمبر کیست؟
از آن کسی که ز خیبر فرار کرد بپرس:
کسی که کرد به یک حمله فتح خیبر، کیست؟
برادران مسلمان! قسم به ذات خدا
کسی که گشت به ختم رسل برادر، کیست؟
نداد فاطمه را مصطفی به این و به آن
کسی که فاطمه را گشت کفو و همسر کیست؟
الا الا ز تمام پیمبران پرسید:
کسی که هست به دوشش لوای محشر کیست؟
کسی که یک تنه شد یار مصطفی به احد
خرید رنج نود زخم را به پیکر، کیست؟
بیا ز قول نبی خطبه ی غدیر بخوان
در این خطابه عیان می‌شود که رهبر کیست
کسی که حق علی را ربود و فخر نمود
در این مقام علی هم اگر نبود، نبود
---
نه هر که گشت محمّد، پیمبری داند
نه هر که حق علی بُرد، رهبری داند
نه هر که مسند حیدر گرفت و تند نشست
میان معرکه ی جنگ، حیدری داند
نوشته اند بر آن در که سوخت از آتش
چگونه عدل کُشی دادگستری داند
علی شناس یکی بود و او محمّد بود
«که قدر گوهر یکدانه گوهری داند»
به دست و تیغ و جوانمردی علی سوگند
فقط علی است که اسلام پروری داند
زبان شعر کجا، وصف او کجا؟ هرگز
نه عنصری نه نظامی نه انوری داند
مقام سائل او را به سلطنت ندهند
گدای درگه او کیمیاگری داند
چگونه خواست فلانی ستد برابر او؟
کم است از آنکه نهد رو به کفش قنبر او
---
مقام و زمزم و رکن و حرم علی است علی
امام لوح و امام قلم علی است علی
به خواجه دو سرا ختم انبیا احمد
برادر و وصی و لحم و دم علی است علی
کسی که نفس رسول خدا به «انفسنا»ست
به نفس پاک پیمبر قسم علی است علی
وفا علی است، مروت علی است، عدل علی است
تمام جود، تمام کرم علی است علی
ز بدر تا شب قدر آنکه جان به دست گرفت
ستاد محکم و ثابت قدم علی است علی
کسی که قلب حرم زادگاه او گردید
حرم به مقدم او شد حرم علی است علی
کسی که پیش دو چشمش سپاه غم برخاست
نیوفتاد به ابروش خم علی است علی
کم است گویم اگر از صحابه برتر بود
علی نبود پیمبر ولی پیمبر بود
---
جهان به کام عدم بود و یا علی می‌گفت
علی هماره خدا و خدا علی می‌گفت
چو خواست آدم خاکی ز جای برخیزد
به پا ستاد و به صوت رسا علی می‌گفت
صدای یا علی از رود نیل بر می‌خواست
به دست حضرت موسی، عصا علی می‌گفت
به غزوه و احد و بدر و خیبر و احزاب
نبی قدم به قدم ذکر «یا علی» می‌گفت
قرار بود شود کعبه زادگاه علی
که خشت خشت حرم ز ابتدا علی می‌گفت
گر آفتاب بگوید علی، تعجب نیست
خدا سخن، شب معراج، با علی می‌گفت
حسن هماره توسل به حضرتش می‌جست
حسین هم به صف کربلا علی می‌گفت
امام و راهبر اولیا علی است علی
هماره با همه انبیا علی است علی
---
تویی بزرگ و همه عالمت حقیر علی
تویی کبیر و جهان کودک صغیر علی
امیر شهر کجا و فقیر کوچه کجا؟
تو را امیر توان گفت یا فقیر، علی؟!
اسیر نفس نگشتن نه مدح توست که نفس
همیشه بوده به زنجیر تو اسیر علی
به آن خدا که محمد رسول اوست قسم
پس از رسول تویی بر همه امیر علی
تو بی نظیرترین مرد عالمی مولا؟
چنان که نیست خداوند را نظیر علی
به گندمی دهد آدم بهشت، لیک تو را
شکم ز نان جوین هم نگشت سیر علی
اگر شود دو جهان زیر و رو هزاران بار
تویی رسول خداوند را و وزیر علی
همیشه روح محمد بود به پیکر تو
همیشه منبر پیغمبر است منبر تو
---
که جای دست خدا پا نهاد غیر از تو؟
که روی دوش نبی ایستاد غیر از تو؟
پس از نبی که تو را خود امام خواند و امیر
مرا امام و امیری مباد غیر از تو
به ذات خالق منان به حرمت کعبه
نداشت ذات خدا خانه زاد، غیر از تو
که برد پیش‌تر از من دل مرا از دست
که دست بر روی قلبم نهاد غیر از تو؟
نبود و نیست به عالم زمام‌داران را
برای نوع بشر عدل و داد، غیر از تو
که بین معرکه بخشیده خصم را شمشیر
چه کس به قاتل خود شیر داد غیر از تو؟
قسم به اشک یتیمان، به پیش اشک یتیم
که لرزه بر بدنش اوفتاد غیر از تو؟
چنان که دور نبی حیدری به غیر تو نیست
پس از رسول خدا رهبری به غیر تو نیست
---
غدیر بود که اسلام از او کمال گرفت
غدیر بود که از کافران مجال گرفت
غدیر بود که شیعه به دوستی علی
جلال در کنف ذات ذوالجلال گرفت
غدیر بود که قرآن دوباره صاحب یافت
غدیر بود که شیطان ره زوال گرفت
غدیر بود که پیغمبر از خدای بزرگ
برای سینه ی پاک علی مدال گرفت
غدیر بود که لبخند فتح عدل شکفت
غدیر بود که توحید اعتدال گرفت
خدا گواست که جشن غدیر را باید
نه روز هجده ذیحجه، کل سال گرفت
پس از غدیر کسی راه رستگاری یافت
که دامن علی و خط سرخ آل گرفت
بگیر «میثم»، این حکم خالق ازلی است
کسی که بعد محمد امام توست علی است
نخلستان میثم
ص 90
1391/2/29
صفحه قبل
صفحه بعد