اشعار محمل

رفتی و لرزه به جان پدرت افتاده
از نفس؛ خواهر من پشت سرت افتاده

همه ی دشت پر از عطر پیمبر شده است
هر طرف تکه ای از بال و پرت افتاده

این فزع کردن من دست خودم نیست علی
چشمم آخر به تن مختصرت افتاده

یک نفر بیش نبودی که به میدان رفتی
این همه نیزه چرا دور و برت افتاده

نفسی تازه کن و باز دلم را خوش کن
روی جسمت پدر محتضرت افتاده

کوچه ای باز نمودند که راحت بزنند
بین لشگر علم و هم سپرت افتاده

قدری آهسته بگویید به ام لیلا
خنجر و تیغ به جان پسرت افتاده

احسان محسنی فر


1393/8/11
صفحه قبل صفحه بعد