اشعار محمل

بر روی دست باب تلظّی بهانه بود
او تشنه وصال خدای یگانه بود

تنها اگر به قطره آبی نیاز داشت
دریا ز چشم دختر زهرا روانه بود

پیش از قیام کرببلا بلکه پیش تر
حلقش برای تیر شهادت نشانه بود

لبهای او خموش ولی بند بند او
گرم دعا و زمزمه عاشقانه بود

با خنده داد جان به سر دست باغبان
بی ناله بلبلی که خموش از ترانه بود

شه رخ به خون حنجر او شست کای خدا
این هدیه آخرین دُر من در خزانه بود

تیری که شه ز حنجر خونین او کشید
گریان به یاد خنده آن نازدانه بود

کودک مخوان ورا، که به حق خدا قسم
خونش برای دین خدا پشتوانه بود

پاداش قهرمانی و ایثار خود، حسین
این ماه پاره، طُرفه مدالش به شانه بود

این فخر«میثم» است که گویند بعد از او
تا زنده بود بنده این آستانه بود


غلامرضا سازگار(میثم)
1390/9/11
صفحه قبل صفحه بعد