اشعار محمل

اگر چه عمر جاویدان گرفتی
چه زود ای عمر من پایان گرفتی

به طومار شهادت مُهر گشتی
ز دست دوست این عنوان گرفتی

چنان لب تشنة دیدار بودی
که آب از چشمه پیکان گرفتی

چو پای رفتن میدان نبودت
به دست من ره میدان گرفتی

چنان پروازی ای پر بسته! کردی
که جا در گلشن رضوان گرفتی

گرفتی چون به کف پیمانه عشق
به کف جان بر سر پیمان گرفتی

نشسته بر لبت لبخند وصل است
که دادی جان ولی جانان گرفتی

بزن لبخند تا دشمن بداند
که مرگی سخت را آسان گرفتی

به هر لبخند تو جان می گرفتم
ولی زین خنده از من جان گرفتی


علی انسانی
دل سنگ آب شد، 314
1390/9/11
صفحه قبل صفحه بعد