سلام ما به حسین و علی اصغر او
امیر عشق که گهواره بود سنگر او
رضیع داده خدایش، نشان سربازی
صغیر برهمه پیدا، مقام اکبر او
شکفت لاله ی عصمت به روی دوش حسین
چو تیر حرمله آمد به سوی حنجر او
مجال گریه نبودش که خنده کرد علی
حسین، مات از حالِ گریه آور او
گرفت خونش و بر اوج آسمان پاشید
که پیک تسلیت آمد زپیک داور او
کنار خیمه به خاکش سپرد و امضاء شد
کتاب سرخ شهادت به خون اصغر او
اگر چه پیکراو را به خاک پوشیدند
به شهر کوفه سرش را به نیزه ها دیدند
سید رضا مؤید
منظومه عشق ص 356
1388/10/22
صفحه قبل
صفحه بعد