اشعار محمل

یک عمر دویدیم و به کویَت نرسیدیم
دل از تو شکستیم؛ ولی دل نبریدیم

روی تو گل انداخت ز شرمِ گنهِ ما
ما از گل روی تو خجالت نکشیدیم

خال لب تو دانه ی ما بود و صد افسوس
کاندر طلب دانه به هر دام پریدیم

رفتیم و دویدیم همه عمر و نگفتیم
دنبال که رفتیم؟ به سوی که دویدیم؟

توسینه ی صد چاک ز ما خواستی و ما
حتی ز فراق تو گریبان ندریدیم

عالم همه جا بود محیط کرم تو
افسوس که ما قطره ای از آن نچشیدیم

بودیم سرافراز به مِهر تو هماره
هرچند ز بار گنه خویش خمیدیم

1387/12/19
صفحه قبل صفحه بعد