اشعار محمل

اى حسین، ایکه ز داغت در و دیوار گریست
هر دل زنده و هر دیده بیدار گریست

انبیاء را همه دل سوخت به مظلومى تو
اولیاء را همگى دیده و، دل زار گریست

در دل نوح غم تشنگیت طوفان کرد
که به طوفان زد و چون موج گرانبار گریست

گفت چون واقعه کرببلا را جبریل
فاطمه ناله زد و، احمد مختار گریست

دید در خواب ترا چون بدل لُجّه خون
با دلى غرقه بخون حیدر کرار گریست

بود ذکر عطشت پیشتر از خلقت آب
ایکه ابر، از غم تو بر سر کهسار گریست

پیش دریا چو نظر کرد بحالت عباس
خون دل در عوض اشک، علمدار گریست

گرچه از تاب تب و سوز عطش اشک نداشت
از غم بیکسیت نرگس بیمار گریست

برزمین ماند تنت ثابت و سیار سرت
هم به سر هم به تنت ثابت و سیار گریست

از همه بیش مؤ یّد دل زینب مى سوخت
که چو شمعى که بگرید به شب تار گریست

سید رضا موید


1393/7/7
صفحه قبل صفحه بعد