اشعار محمل

تو ای یوسف زهرا، مَرو جانب صحرا
که صحرا همه گرگ است، تویی یکِّه و تنها

بگو که باغ خود را، به دست که سِپاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»
***
اگر نیست مُیسَّر، به گُل آب رسانی
چرا غنچه ی خود را، به دامن ننشانی

بگو که باغ خود را، به دست که سِپاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»
***
نشسته اشک سُرخم، به رخساره ی زردم
به جای همه خواهم، به دور تو بگردم

بگو که باغ خود، را به دست که سپاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»
***
اگر یکّه و تنها، شدی در دل صحرا
روی ساعت دیگر، به مهمانی زهرا

بگو که باغ خود، را به دست که سپاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»
***
در پاسخ به دختر

برو به سوی خیمه، مشو تو سدّ راهم
برای دیدن من، بیا به قتلگاهم

برو کنار عمه، مکن تو آه و زاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»
***
ز بعد من برایم، نگیری تو بهانه
که پاسخ تو دشمن، دهد به تازیانه

برو کنار عمه، مکن تو آه و زاری

واویلا واویلا، واویلا واویلا «تکرار»

1389/6/18

صفحه قبل صفحه بعد