اشعار محمل

زسوز غم پر پروانه می سوخت
ز داغ لاله ای گلخانه می سوخت

وجودش را شرر زد آشنائی
که از جورش دل بیگانه می سوخت

بنوشید آب از پیمانه زهر
دل پاکش از این پیمانه می سوخت

ز آوای جواد آن جان زهرا
نهال گلشن جانانه می سوخت

میان حجره بود و ناله می کرد
به حال وی دلی آنجا نمی سوخت

1387/9/8

صفحه قبل صفحه بعد