بارک الله نجمه امشب آفتاب آورده ای
وجه ناپیدای حقّ را بی‌نقاب آورده ای
در تراب امشب جمال بو تراب آورده ای
یا به دامن احمد ختمی مآب آورده ای
از دل دریای رحمت دُرِّ ناب آورده ای
گل به دست خود گرفتی یا گلاب آورده ای؟
با جلال آمنه مرآت احمد زاده ای
در حقیقت عالم آل محمّد زاده ای
--
این پسر حسن خدا را مظهر است و منظر است
این پسر سر تا به پا، پا تا به سر پیغمبر است
این پسر هم مصطفی هم فاطمه یا حیدر است
تو چو مریم، این پسر عیسای عیسی پرور است
این پسر در هفت دریای ولایت، گوهر است
این پسر قرآن بابا روی دست مادر است
این شه ملک قدر فرمانده جیش قضاست
این همان جان جهان مولا علی موسی الرّضاست
---
بضعه ی ختم رسالت، روح قرآن است این
بلکه هم جان جهان، هم یک جهان جان است این
قدر قدر و نور نور و فرق فرقان است این
من به قرآن می‌خورم سوگند، قرآن است این
جان دین، اصل ولایت، روح ایمان است این
شمع جمع انبیا در بزم امکان است این
لاله های وحی از فیض بهارش کرده گل
بوسه ی موسی ابن جعفر بر عذارش کرده گل
----
ظرف نامحدود دریاهای رحمت ساغرش
آسمان گردیده چون پروانه بر دور سرش
ضامن آمرزش خلقی است آهوی درش
حافظ ایران اسلامی است در قم خواهرش
جدّ امیر المؤمنین، امّ ابیها مادرش
عالم هستی گرفته همچو کعبه در برش
موسی عمران بیا فرزند موسی را ببین
آدم و نوح و خلیل الله و عیسی را ببین
---
چار صحن او پناه چار رکن عالم است
گندم مرغان صحنش عکس خال آدم است
گنبد زرّین او خورشید ماه مریم است
پیش احسانش به سائل گر جهان بخشد، کم است
در زمین قصر بلندش، عرش عرش اعظم است
شهر مشهد چون مدینه، او رسول اکرم(ص) است
خسروان در کویش احساس حقارت می‌کنند
انبیاء و اولیا او را زیارت می‌کنند
---
سایه ی گلدسته هایش سجده گاه آفتاب
آسمان بر خاک راه زائرش ریزد گلاب
جبرئیل از جام سقا خانه اش نوشیده آب
از حساب آسوده باشد زائرش روز حساب
پای دیوار حریم قدس او یک لحظه خواب
باشد از بیداری قدرش فزون اجر و ثواب
بهترین عبد خدا اینجا خدایی می‌کند
از تمام آفرینش دلربایی می‌کند
---
از هزاران، کعبه زیر سایه ی دیوار تو
بار خیل انبیا افتاده در دربار تو
من کیم تا باشم ای وجه خدا، زوار تو؟
خارم و روییده ام در دامن گلذار تو
می‌کشی ناز مرا هر چند هستم عار تو
گرچه بودم با گناهم باعث آزار تو
هر چه می‌بینی بدی از من نمی‌رانی مرا
من خجالت می‌کشم اما تو می‌خوانی مرا
---
رأفتت نازم چرا از من حمایت می‌کنی؟
از جهنم در بهشت خود هدایت می‌کنی
زنده ام از فیض سرشار ولایت می‌کنی
همچنان از کوثر نورم سقایت می‌کنی
نه مرا می‌رانی از خود، نه شکایت می‌کنی
قاتلت گر بر درت آید، عنایت می‌کنی
این که دشمن هم بوَد چون دوست مرهون شما
عفو و جود و بذل و احسان است در خون شما
---
کیستی تو؟ ظرف احسان خداوندی، رضا
در کرم مثل خدا بی‌مثل و مانندی رضا
من همه بی‌آبرو، تو آبرومندی رضا
تیرگی بودم به بحر نورم افکندی رضا
بس که آقایی، به رویم در نمی‌بندی رضا
هر چه گریاندم دلت را، باز می‌خندی رضا
تو رؤف اهل‌بیتی، لطف و احسان بایدت
میزبانی و پذیرایی ز مهمان بایدت
---
من به زنجیر غمت عمری اسیرم یا رضا
بسته شد از خاک زوارت خمیرم یا رضا
با تولای شما دادند شیرم یا رضا
وز گنه در آستانت سر به زیرم یا رضا
بار ده تا قبر تو در بر بگیرم یا رضا
لطف کن تا گوشه ی صحنت بمیرم یا رضا
هر چه بودم هر چه هستم«میثم»کوی توام
از خجالت کورم اما عاشق روی توام
غلامرضا سازگار (میثم)
1389/7/24
صفحه قبل
صفحه بعد