اشعار محمل

گر چه از ضعفِ تن از جا، نتوان بر خیزم
مژده ی وصل تو کو کز سر جان برخیزم

دانه ی خال تو بس بهر گرفتاری دل
طایر قدسم از دام جهان بر خیزم

کن قدم رنجه که چون خاک به ره بنشینم
پیشتر زآنکه چو گَردی ز میان برخیزم

گر شبی با من ویرانه نشین، بنشینی
از سر خواجگی کون و مکان بر خیزم

طفلم و آمده پیری به سراغم تو بیا
تا سحر گه ز کنار تو جوان برخیزم

سر، به افتاده ز پایی زدی ای سر، وز شوق
کز سر جان و جهان دست فشان بر خیزم

اگر از دست شدم، پا به سر خاکم نِه
تا به بویت ز لَحَد خنده کنان برخیزم


علی انسانی
89/10/19
صفحه قبل صفحه بعد