هر چند دل شکسته و هرچند بی پر است
اما هنوز مثل همیشه کبوتر است
گر پای نیزه از حرکت ایستاده بود
از شدت علاقه بابا به دختر است
زهرا تر از همیشه به سجاده آمده
اندازه قدش چقدر گریه آور است
این زخم های روی سرش روی پیکرش
با زخم های شهر مدینه برابر است
او بیشتر بهانه بابا گرفته است
پس عمرش از تمامی این قوم کمتر است
این لاله ای که بر سر مویش گره زدند
سوغات کوفه است به جای گل سر است
فردا نماز صبح بدون رقیه است
فردا که بام ماذنه ها بی کبوتر است
علی اکبر لطیفیان
سه نقطه، ص 109
1391/8/27
صفحه قبل
صفحه بعد