مدینه! نجل زهرا را چه کردی؟
امام صادق ما را چه کردی؟
واویلا واویلا، از این ماتم عظما
شده کرب و بلا شهر مدینه
زند زهرا و پیغمبر به سینه
جنازه شسته شد از پای تا سر
ز اشک و دیده ی موسی‌بن‌جعفر
ز بس از زهرکین بی‌تاب گردید
سراپای وجودش آب گردید
خزان شد لاله ی باغ امامت
سر پیغمبر و زهرا سلامت
بزن بر سینه و بر سر زراره
که شد قلب امامت پاره پاره
«مفضّل» گریه کن بهر امامت
«ابوحمزه» سرت بادا سلامت
شود در قلب شیعه تازه داغش
کنار قبر بی شمع و چراغش
واویلا واویلا از این ماتم عظما
1390/7/1
صفحه قبل
صفحه بعد