اشعار محمل

سال ها آب شدم سوخت ز پا تا به سرم
آخر ای زهر جفا شعله زدی بر جگرم

کشت منصور ستم پیشه ز بیداد مرا
کاش می کرد دمی شرم ز جد و پدرم

دلِ شب بود که دشمن به سرایم آمد
برد از خانه برون وقت نماز سحرم

سال ها داغ بنی فاطمه را می دیدم
کس ندانست که یک عمر چه آمد به سرم

من جگر پاره ی زهرایم و باید به چه جرم
عوض گل جگر پاره برایش ببرم

بارها تیغ کشیدند پی کشتن من
بارها سیل بلا برد به موج خطرم

دشمن آن لحظه که بر خانه ی من آتش زد
یاد آمد ز غم مادر نیکو سیرَم

دل شب خصم مرا برد به قصر منصور
یاد از بزم یزید آمد و از طشت زرم

«میثم» از تربت بی شمع و چراغم پیداست
که چو جد و پدرم از همه مظلوم ترم

غلامرضا سازگار


1393/5/30
صفحه قبل صفحه بعد