اشعار محمل

من آن لاله ی وحی ام که گردیده خزانی
قدم گشته کمانی در ایام جوانی

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
بهارم شده پاییز نمانده بر و برگم
به زودی همه یاران بنالند به مرگم

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
علی بی کس و تنها غریبانه نشسته
دگر کار نیاید از این دست شکسته

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
من آن یاس کبودم که چیدند ز باغم
به لب آمده جانم به دل مانده دو داغم

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
نه دیوار مرا کشت، نه مسمار مرا کشت
بدانید بدانید غم یار مرا کشت

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
نفس ها شده در دل، همه شعله ی آهم
تنم نقش زمین شد، علی کرد نگاهم

مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
----
من و بازوی مجروح، من و صورت نیلی
کجا بر ورق گل بود طاقت سیلی

مدینه ز تو سیرم دعا کن که بمیرم


1389/2/20

صفحه قبل صفحه بعد