اشعار محمل

مگر ز اهل مدینه چه دیدى اى مادر؟!
که دل ز عمر عزیزت بریدى اى مادر!

امید ما، به وجود تو بستگى دارد
چرا ز زندگیت نا امیدى اى مادر؟!

چرا نماز شبت را، نشسته مى خوانى؟!
چرا به فصل جوانى، خمیدى اى مادر؟!

دگر به همره ما تا احد نمى آیى
چرا ز قبر عمو پا کشیدى اى مادر؟!

دعا به مردم همسایه کرده یى، اما
چه طعنه ها که از آنان شنیدى اى مادر!

من از تو، درس شهامت گرفتم و دیدم
چه رنجها که درین ره کشیدى اى مادر!

پى دفاع ز حق امام خویش، به جان
هزار گونه بلا را خریدى اى مادر!

دگر به سینه و پهلو مرا نمى گیرى
مگر به سینه و پهلو چه دیدى اى مادر؟!

ز بسکه مرگ خودت از خدا طلب کردى
گمانم اینکه به مقصد رسیدى اى مادر!

هزار جان (موید) فداى جانت باد!
چرا ز جان و جهان، دل بریدى اى مادر؟!


سیدرضا موید (موید)
1391/1/14
صفحه قبل صفحه بعد