بوى خوش مى آید اینجا، عود و عنبر سوخته؟!
یا که بیت اللَّه را کاشانه و در سوخته؟!
از چه خون مى گرید این دیوار و در؟ یا رب مگر
گلشن آل خلیل اینجا در آذر سوخته؟!
خانه ى وحى از مَلک یکباره شد در ازدحام
اندرین غوغا مگر جبریل را پر سوخته؟!
خانه ى زهراست اینجا، قتلگاه محسن است!
آشیان قهرمان بدر و خیبر سوخته!
سینه ى زهرا شکسته، چهره اش نیلى شده
مرتضى، خونین جگر قلب پیمبر، سوخته!
بر حریم عقل کل، دیوانه یى زد آتشى
کز غمش هر عاقلى را جان و پیکر سوخته
خیمه گاه کربلا را آتش از اینجا زدند!
شد ز داغ محسن آخر کام اصغر، سوخته!
گر نمى کرد اشک چشمانت (حسان)! امداد من
مى شد از آه من این اوراق دفتر، سوخته
حبیب چایچیان (حسان)
1391/1/23
صفحه قبل
صفحه بعد