این قدر بین رفتن و ماندن نمان، بمان
پیرم مکن ز بارغمت ای جوان، بمان
خورشید من به جانب مغرب روان مشو
قدری دگر به خاطر این آسمان بمان
مهمان نُه بهار علی پا مکش زباغ
نیلوفر امانتیِ باغبان بمان
ای دل شکسته آه تو ما را شکسته است
ای پر شکسته پر مکش از آشیان بمان
دیگر محل به عرض سلامم نمی دهند
ای همنشین این دل بی همزبان بمان
راضی مشو دگر به زمین خوردنم، مرو
بازی نکن تو با دل این پهلوان بمان
روی مرا اگر به زمین می زنی بزن
اما بیا بخاطر این کودکان بمان
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
اینقدر بین رفتن و ماندن نمان بمان
1393/12/12
صفحه قبل
صفحه بعد