هر دو چو گل جامه زتن دریدیم
وقتی که هل من ناصرت شنیدیم
سازیم و هر دو جانفشانی
ما را اگر قابل بدانی
واویلتا آه و اویلا
دو لاله ی تشنه ی جان بر لبیم
دو طفل مکتب خانه ی زینبیم
با سوز جان، بادیده ی تو
ما را کفن بنموده مادر
واویلتا آه و اویلا
مدد بده ما را تو امداد و کن
بیا دل مادر ما شاد و کن
درگوشه ی خیمه نشیند
تا کشتن ما را ببیند
واویلتا آه و اویلا
1387/10/6
صفحه قبل
صفحه بعد