اشعار محمل

ای که عشق مرا ناگفته میدانی
نامه ی هرکه را سر بسته می خوانی

کرده ام این دوگل را نذر قربانی
هان مبا دا که خواهر را برنجانی

تمام، گلهای پرپر من
فدای، سر برادر من

ای سلیمان ببین من هدیه آوردم
دوغلام و دو اسماعیل و دو زمزم

گرنگیرم زتو اذن شهادت را
با چه رویی، سوی مدینه برگردم

تمام دارو نداره خواهر
فدای یک موی تو برادر

من که بودم هماره دم به دم با تو
من که لب خند خود را میزدم با تو

باید اول سرنعش جوانانم
قبل مرگ علی می آمدم با تو


1387/10/20

صفحه قبل صفحه بعد