اشعار محمل

بهار پائیزه، از غصه لبریزه
تموم هستی مو، پای تو می ریزه

صدا تو شنیدم از غصه پژ مردم
غریبی تو دیدم، گلامو آوردم

وای وای 2
امون از غربت

هرچند کمه دلبر، تحفه های خواهر
قبول کن اینهارو، نذر علی اصغر

اگه تو بذاری، خودم میرم میدون
برای غریبیت، خودم میشم قربون

وای وای 2
امون از غربت

چطور پیش اینها، من بعد عاشورا
اسیر زنجیر شم، میون نامردا

بزار چون کبوتر، برن پیش اکبر
رونیزه بگردن دور سرت دلبر

وای وای 2
امون از غربت

1387/10/11

صفحه قبل صفحه بعد