اشعار محمل

گردیدن دور حرمم گشته بهانه
شاید که شوم با تو دمی شانه به شانه

با آن که نشان از گُل روی تو ندیدم
جایی نبود کز تو نجویند نشانه

تو در همه جا پیش منی من ز تو دورم
بیهوده تو را می طلبم خانه به حانه

تو با من و من با تو و افسوس که عمری
بی تو شده خونِ دلم از دیده روانه

سوزی به دلم ز آتش هجر تو رسیده است
کز سینه کشد جای نفس،شعله زبانه

دوشم که از صبح ظهورت به میان رفت
در باغ گلم زد گل امّید جوانه

چون بلبل گم کرده گلی شاخه به شاخه
می خوانم و یابن الحسنم گشته ترانه

روشن مگر از پیرهن یوسف زهرا
چون دیده یعقوب شود چشم زمانه

ای دانه مرغ دل، من خال لب تو
باز آی که از هجر تو اشکم شده دانه

«میثم» اگر از دست و زبان دست بشوید
در وصف تو خاموش نشیند؟ به خدا نه
1390/8/7
صفحه قبل صفحه بعد