اشعار محمل

ای دادخواه عترت و قرآن بیا بیا
وی زخم دین به تیغ تو درمان بیا بیا

از زخم هر شهید ندا می شود بلند
کای التیام زخم شهیدان! بیا بیا

تا چند شیعه ناله «یابن الحسن» زند؟
ای شیعه را پناه و نگهبان بیا بیا

تا کی سر حسین به دروازه های شام
بر نی کند تلاوت قرآن؟ بیا بیا

تا کی گُلان سوخته وحی، پای شان
خونین بوَد ز خار مغیلان؟ بیا بیا

تا کی میان مقتل خون دست و پا زند
جدّت، حسین با لب عطشان، بیا بیا

تا کی مهار ناقه زینب به دست شمر
با اشک چشم و موی پریشان؟ بیا بیا

تا کی ز سوز سوختن خیمه هایتان
در قلب شیعه آتش سوزان؟ بیا بیا

تا کی به خاک دامن گودال قتلگاه
جسم حسین، زخمی و عریان؟ بیا بیا

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست
داروی زخم های فراوان! بیا بیا

«میثم»که هست مرثیه خوان در غم حسین
خواند تو را به دیده گریان: بیا! بیا!

غلام رضا سازگار


1392/8/22
صفحه قبل صفحه بعد