اشعار محمل

شد غرق خون زغم دل غم پرور حسین
آمد بس از زمانه جفا بر سر حسین

با اشک و آه کرد چو رو سوی خیمه گاه
جز شصت و چاز زن نبدی لشگر حسین

گفتی زفرط واهمه شد عرش سرنگون
افتاد چون ززین به زمین پیکر حسین

زینب به آه و ناله در آمد به قتلگاه
خنجر نهاد شمر چو بر حنجر حسین

خورشید منکسف شد و شد ماه منخسف
تا شد به نوک نیزه ی اعدا سر حسین

آه از دمی که با لب خشکیده زیر تیغ
سوی فرات بود دو چشم تر حسین

لیلا دریده جامه ز تن چون زتیغ کین
شد پاره پاره جسم علی اکبر حسین

پشت علی به خلد، کمان شد ز بار غم
آمد چو تیر بر گلوی اصغر حسین

سیراب، وحش وطیر زآب فرات بود
از تشنگی کبود لب دختر حسین

آتش ز سوز سینه ی زهرا زبانه زد
بگذاشت در تنور چو خولی سرحسین

گردون سیه نمود به بر چون کبود شد
از ضرب چوب کینه سر انور حسین

"جودی" درید جامه ز بیطاقتی به بر
کردند پیرهن چو برون از تن حسین


1390/11/10
صفحه قبل صفحه بعد