حریم توس مگر طور وادی سیناست
که روی ماه رضا، جلوه گاه نور خداست
چو کعبه ساحت قدسش مطاف اهل یقین
رواق صحن نو و کهنه، مروه است و صفاست
پیمبران به طواف و فرشتگان در سعی
یکی به ذکر نماز و یکی به عرض دعاست
شرف برد ز مقامش مقام ابراهیم
غبار او به رخ زمزم آبرو افزاست
چنان که در عرفاتت گنه ببخشایند
نگاه او قلم محو جرم و عفو خطاست
به خاک او حجرالاسود استلام کند
که پاره تن پیغمبر خدا، اینجاست
بگو به موسی عمران به کوه طور، مرو
و گرنه با ارنی، لن ترانیت اولی است
ز کوه طور بیا خدمت رضا در توس
که در جمال خدایی او خدا پیداست
چه اختلاف لطیفی به موقع اعجاز
میان موسی عمران و زاده ی موسی است
برای خلقت آن اژدهای هولانگیز
همیشه تکیه ی موسی بر آن بلند عصاست
ولی امام نگاهی به نقش پرده نمود
ز هیبت نظرش شیر زنده شد، برخاست
یکی به فیض عصا و یکی به نور نگاه
ببین تفاوت ره از کجای تا به کجاست
مگر ز تربت پاکش به تاب طره حور
گره زدند که مشکین شمیم و غالیه ساست
غبار خاک قدمهای زایر حرمش
گهی به دوش نسیم و گهی به دست صباست
یکی برد به چمن تا به گل ببخشد بوی
یکی برد به شفاخانه ها که عین شفاست
علی عالی اعلی، که نام اقدس او
ز اسم حضرت حق، سر علم الاسماست
شعاع نور خدا جلوه ی جلال نبی
جمال علم علی، نور دیده ی زهراست
به پاره های جگر، ثانی امام حسن
اگر چه خود جگر پاک سیدالشهداست
همیشه تا بود این آفتاب، چشمه ی نور
هماره تا به فلک ماه انجمن آراست
همیشه ملت ایران، به نام او جاوید
هماره پرچم ایران به فر او برپاست
سزد که بر سر خورشید سایه اندازیم
چنین که سایه شمس الشموس بر سر ماست
زمین ببوس «ریاضی» به تهنیت که امروز
ولادت شه دنیا و دین امام رضاست
محمدعلی ریاضی یزدی
1396/5/6
صفحه قبل
صفحه بعد