پس از رسول، که طومار عمر زهرا را
جفاى امت و ظلم زمانه مى پیچید
زدند شعله بر آن خانه اى، که عطر نبى
پى سلام در آن صحن خانه مى پیچید
چو گردباد به صحرا میان خانه به خویش
ز درد سینه و پهلو و شانه مى پیچید!
چو تازیانه به دست مغیره، زهرا هم
به خود ز ضربت آن تازیانه مى پیچید!
خداى داند و حال على، که آن دل شب
کفن به پیکر او مخفیانه مى پیچید!
على چگونه بماند به خانه اى که در او
صداى گریه ى زهرا شبانه مى پیچید؟!
سید رضا موید (موید)
1391/1/28
صفحه قبل
صفحه بعد