اشعار محمل

ای زمین سامره طور تجلّا خوانمت
یا بهشت حضرت باری تعالا خوانمت

سرزمین مکّه یا گلزار بطحا خوانمت
جبهه هفت آسمان با عرش اعلا خوانمت

کعبه ی پیغمبران یا طور سینا خوانمت
قبله ی امید فرزندان زهرا خوانمت

هر چه هستی طور دل سینای جان می دانمت
زادگاه مهدی صاحب زمان می دانمت
--
نو عروس فاطمه امشب محمّد زاده ای
دختر شاهنشه رومی و احمد زاده ای

اختر برج ولایی، ماه امجد زاده ای
هیکل توحید یا روح مجرّد زاده ای

عابدی معبود و یا عبدی مؤید زاده ای
پای تا سر مظهر دادار سرمد زاده ای

انبیا را اولیا را، جان جان است این پسر
مصلح کل مهدی صاحب الزمان است این پسر
--
کودکی نورس مپندارش که پیر آدم است
رهنمای آدم است و مقتدای عالم است

انبیا را اوّل است و اولیا را خاتم است
هم خطاب مبرم است و هم کتاب محکم است

هم بدرد جان دوا هم زخم دل را مرحم است
نوح دل، یوسف لقا، موسی بیان، عیسی دم است

شیعه تنها مصلح کلّ بشر می داندش
عالم خلقت امام منتظر می داندش
--
نرگس امشب تا سحر با مرغ شب بیدار باش
صبحدم چشم انتظار وعده ی دیدار باش

دیده بگشا در تمشای رخ دلدار باش
در رخ دلدار محو جلوه ی دادار باش

شاهد لبخند گل در دامن گلزار باش
در نشاط و شور و شادی باغبان را یار باش

شب دعایت روح را غرق حلاوت می کند
صبح مهدی در برت قرآن تلاوت می کند
--
ای عروس فاطمه ام العلوم الکامله
ای جهان قربان حملت ای بمهدی حامله

ای تو را سادات زنهای بهشتی قابله
خیز از جا و بجا آور نماز نافله

نور شد بین تو و چشم حکیمه فاصله
کاروان دل به پا آمد امید قافله

حبذّا یار آمده یار آمده یار آمده
یوسف گم گشته ی زهرا به بازار آمده
--
نرگس امشب موسِئی با نور طور آورده ای
یا مگر داور دیگر باز بور آورده ای

آدم است این یا ملک یا آنکه حور آورده ای
یا بدامن مظهر الله نور آورده ای

آفرینش را به شوق و وجد و شور آورده ای
سید الاشهاد را بدر البدور آورده ای

از زمین یک آسمان توحید داری در بغل
ماه دورت گردد و خورشید داری در بغل
--
قلب امکان، رکن ایمان، جان جان ماست این
ناخدای کشتی دین مصلح دنیاست این

لنگر و طوفان و موج و ساحل و دریاست این
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیساست این

نور و طور و فجر و قدر و کوثر و طاهاست این
ای دو صد یوسف فدایش یوسف زهراست این

نامش از اهل زمین و آسمان دل می برد
چهره اش نادیده از خلق جهان دل می برد
--
والد خلق خدا در نقش مولود آمده
در جمال عبد پیدا، حُسن معبود آمده

آفتاب ظلّ جان یا ظلّ ممدود آمده
بحرهای آرزو را دُرّ مقصود آمده

با لوای حمد بشتابید محمود آمده
آی مظلومان بپا مهدی موعود آمده

روز عشق و وحدت و ایثار و هم عهدی رسید
از کنار کعبه فریاد انا المهدی رسید
--
ای وجودت بر تن بی جان عالم جان بیا
ای ظهورت دردها را خوشترین درمان بیا

ای جواب ناله ی مظلومی قرآن بیا
ای همه جانها بخاک مقدمت قربان بیا

ای امید بی کسان ای یار مظلومان بیا
ای نجات هستی ای گمگشته انسان بیا

زینب کبرا سر بازار می خواند تو را
فاطمه بین در و دیوار می خواند تو را
--
آفتابا طلعتت در پرده پنهان تا بکی؟
ماهتابا جلوه ای شبهای هجران تا بکی؟

باغبانا بی تو خون آب گلستان تا بکی؟
یوسفا از دیدنت محروم کنعان تا بکی؟

احمدا تنها میان جمع قرآن تا بکی؟
مهدیا بر نیزه سرهای شهیدان تا بکی؟

از جگرها آه می جوشد که یا مهدی بیا
خون ثارالله می جوشد که یا مهدی بیا
--
گاه دور کعبه با اشک روان می جویمت
گه چو بلبل نغمه زن در بوستان می جویمت

گه کنار خانه برگرد جهان می جویمت
در منی من در زمین و آسمان می جویمت

که به بزم دوستان با دوستان می جویمت
گه درون خویشتن مانند جان می جویمت

هرچه می گردم در این گلشن نمی بینم تو را
تو مرا می بینی امّا من نمی بینم تو را
--
دیده ها اختر شمار صبح دیدار تؤاند
اختران آئینه دار ماه رخسار تؤاند

گلعذاران بی قرار سیر گلزار توأند
شهریاران خاکسار پای زوّار توأند

سربداران پایدار دار ایثار توأند
دوستان چشم انتظار صبح پیکار توأند

یا بن مولانا العلی یا بن النبی المصطفی
از تو عالم می شود چون نظم «میثم» با صفا


غلام رضا سازگار


1393/3/9
صفحه قبل صفحه بعد