اشعار محمل

نهضتی را که حسین بن علی برپا کرد
بود درسی که به ابنای بشر انشا کرد

نقشه های اُموی را که خلاف حق بود
با گذشت از سر هستی همه را خنثی کرد

دادن جان زکف و تن نسپردن به ستم
طرفه نقشی است که در کرببلا اجرا کرد

تیغِ اصلاحگر امّت جدّش گردید
با شهادت، به ستم حمله ی بی پروا کرد

گفت تسلیم ستم کار شدن، خود ستم است
نه همین گفت،که با خون گلو امضا کرد

نقد جان،گوهر جانان، چه نکو داد و گرفت
سود آن برد به بازار که این سودا کرد

پایمردی و فدا کاری و جانبازی او
خصم را با همه نیرنگ و فسون رسوا کرد

از سرِ هستیِ خود، زاکبر و اصغر بگذشت
راستی در ره یاری خدا غوغا کرد

آدمیزاد و چنین بر سرِ پیمان بودن
که چنان عهد ببست و که چنین ایفا کرد؟

دانی آن درس نهایی که به ما داد چه بود؟
دیده بست و لب تسلیم و رضا را وا کرد

پیر ما گفت : به شمشیر شود خون پیروز
سِرِّ این مسئله را خون حسین افشا کرد

اثر خون حسین است « مطهّر» کاین سان
خلق را در ره حقّ محکم و پا برجا کرد




1394/7/28

صفحه قبل صفحه بعد