Back Home

اشعار محمل

• صفحه اصلی
• امام صادق


• بال وپر می زنم و بال و پرم می سوزد
• بی حرمتی به آل عبا چند می کنی
• مادر بیا که گیرد مرغ دلم بهانه
• داره بارون می باره
• افتاده خزان در چمن حضرت صادق
• دین از تو پدیدار شده حضرت صادق
• غرق عزا از غمت، اهل دو دنیا شده
• داغ صادق شرر سینه ام افروخته کرد
• شعله ها پشت در خانه ی حق برپا شد
• باز گرفته دلم برای مدینه
• زهر اگر بر جگر سوخته ی ما افتاد
• از سوز زهر آب شد از پای تا سرم
• حسرت گرفته باز حصار مدینه را
• زین ماتمى که چشم ملایک ز خون، ترست
• سلام من به مدینه به غربت صادق
• عالم ز آه تیره تر از صبح محشر است
• جلوه جنت به چشم خاکیان دارد بقیع
• آن قدر بی‌صدا و خموش از ترانه ای
• آسمان است و زمین دور سرش می گردد
• جگری شعله شد و سوخت و خاکستر شد
• دارم برای رنگِ تنت گریه میکنم
• حضرت صادق مگر فرزند پیغمبر نبود
• بر جان آفرینش منصور زد شراره
• منم آن دل که ز داغ تو به دریا میزد
• غروب سرخ نگاهش به رنگ ماتم بود
• سال ها آب شدم سوخت ز پا تا به سرم
• آسوده شده ام خصم ستم کار مرا کشت
• گرچه غمم به شدت مولا نمی شود
• هزار جام محبت به غربتت تقدیم
• تنها نشد ز زهر ستم آب، پیکرت
• باز گرفته دلم برای مدینه
• مردی که جبریل امین در محضرش بود
• ما بی وجود لطف تو مذهب نداشتیم
• به غمزه ای نظرت صد مه و ستاره کشید
• ما گداییم گدای پسر فاطمه ایم
• بیاموزند تا در مکتبت، مردم صداقت را
• امام مسلکش از مردم زمانه جداست